1e verslag: Rianne's eerste 10 dagen bij Seva Sangam.
Alle meisjes zijn echt ontzettend enthousiast. Ze willen me allemaal heel graag ontmoeten en even met me praten, en ook veel vragen om een foto met me. Voel me soms net een beroemdheid haha. Vooral in het begin vroegen ze me constant allemaal om naar hun kamer te komen, en sommigen probeerden me ook wel een beetje te claimen haha, dan trokken 10 verschillende meisjes aan mijn handen om me mee te nemen naar hun hostel. Ik heb ze een beetje subtiel proberen te zeggen dat ik niet zo van het handje vast houden ben, ook vanwege de warmte, dat doen ze namelijk bijna altijd. En nu heb ik wat meer ruimte haha. Ik heb tot nu toe eigenlijk alle kamers van het Nederlandse hostel bezocht, maar de andere hostelkamers nog niet van binnen. Ik heb wel heel vaak met een aantal van die meisjes van de andere hostels beneden aan de trap van de hostels gezeten, is namelijk heel gezellig om dat in de buitenlucht te doen vind ik! De eerste paar dagen vroegen ze me vooral heel veel vragen, maar nu is het vooral gewoon leuk kletsen met alle meisjes, dat is ook echt heel leuk!
|
Ik trek nu eigenlijk het meest op met de College girls en de meisjes van 12th standard die ook in die kamer slapen. Deze kamer is gewoon beneden, en waar ik ook heen ga, ik kom daar sowieso altijd langs, en hop dan ook altijd even binnen. Omdat deze meisjes van mijn eigen leeftijd zijn geeft dit eigenlijk meteen al een soort band. Ook al wonen we in 2 totaal verschillende landen, toch zijn er zoveel dingen hetzelfde. Niveditha is vanaf het eerste moment er eigenlijk altijd geweest om me te helpen, rond te leiden, en wat dan ook. Zij is wat meer bescheiden dan sommige van de andere College girls, maar echt heel erg lief. Laatst gingen we met z’n 2en fruit kopen, en gister ben ik o.a. met haar naar Rockfort Temple.geweest. Op dit soort momenten komt zij wat meer ‘los’ qua praten en lachen, en dat maakt het eigenlijk nog gezelliger.
Op normale schooldagen ben ik afgelopen dagen elke dag van 9 tot 4 bij de nursery school geweest. Ik vind het zelf echt heel leuk om met die kindjes ( vanaf 3 jaar) te werken, en ik ben dan ook heel blij dat hun juf open staat voor alles wat ik ook wil doen. Zij is heel enthousiast en vind het gelukkig juist heel leuk dat ik er elke dag ben. Engelse rijmpjes zijn heel populair hier, maar er waren er toch nog een paar die ik bij Little Stars had gedaan, en die ze hier niet kenden. Het liedje ‘Incy Wincy spider’ vinden ze echt heel leuk. Nadat ik ze dit geleerd had, heb ik ze meteen het filmpje dat daarbij hoort op de computer laten zien. Dit vinden ze echt fantastisch, en door het filmpje onthouden ze het rijmpje ook beter. Ik geef samen met de juf elke dag les in een van de vakken, en daarbuiten leer ik ze elke dag een nieuw Engels rijmpje. Door bij elke zin of zinsdeel een beweging te doen, pikken ze dit zo snel op, dat ik er echt versteld van sta. De dag nadat ik ze het rijmpje had geleerd over de spin, stonden ze voor het klaslokaal toen ik aankwam, en konden ze al trots het rijmpje voor me zingen, met bijhorende bewegingen. Ze vinden het echt heel leuk, en elke dag staan ze ook weer te springen om een nieuwe te leren.
 |
Verder is het opsturen van de DUPLO echt een geniale actie geweest. Hun creativiteit komt bij het spelen echt naar boven. Ik zit vaak echt verbaasd te kijken wat ze aan het bouwen zijn. Ze vinden het vooral heel leuk om zoveel mogelijk blokjes op elkaar te zetten zonder dat het omvalt. Anderen maken weer heel gestructureerde huisjes, en dan vaak bovenop het dak een koe, olifant of een giraffe haha. Vandaag heb ik het gekochte speelgoed aan ze uitgedeeld. Er werd op het begin vooral heel veel geschreeuwd en aan me getrokken omdat iedereen een bal of springtouw wilde. Ik heb daarna gelukkig met ze allemaal kunnen afspreken dat ze allemaal samen spelen. In tegenstelling tot wat de juffen gedacht hadden, ging dit heel goed! Ik heb 2 teams gemaakt met een paar jongens om te voetballen, en dat ging heel goed. Ikzelf kwam erachter dat mijn conditie in 35 graden toch wat slechter is dan vroeger haha! Ik heb begrepen dat de ballen en het andere speelgoed wat er is, voor de oudere klassen is. Voor de nursery en de eerste standards waren er alleen een stuk of 10 kleine balletjes. Al deze kinderen waren dan ook echt ontzettend blij met de nieuwe ballen en springtouwen!
Na school ga ik meestal heel even mijn tas op mijn kamer leggen, en dan moet ik eigenlijk een beetje verplicht, heel eventjes iets drinken van de vrouwen van het hostel. Maar dat is ook wel goed, vooral na een potje voetbal! Soms ga ik dan even naar het kantoor om jullie te mailen, maar voor de rest ga ik dan altijd voor en na het eten op bezoek bij de meiden. Ik probeer het een beetje te verdelen, maar waarschijnlijk zal het nu ook wat anders worden i.v.m. het begin van de examens. Bij alle kamers is het eigenlijk altijd leuk. Als ik bij de kleinere kom doen we vooral dansjes, liedjes zingen en soms lees ik ze wat voor. Ik heb ook een map foto’s van familie en vriendinnen meegenomen vanuit NL, en alle meisjes vinden dit geweldig om te zien. De College girls hebben er bijna allemaal een uitgekozen, want ze vroegen mij of ze er ‘please’ een mochten houden. Het is heel leuk om de kleintjes te zien dansen, trucjes doen en andere leuke dingen. Zij zijn ook altijd heel benieuwd naar mijn verhalen over Nederland, en zoals alle meisjes hier, vooral heel erg benieuwd naar mijn familie.
 |
Bij de oudere meisjes t/m College girls is het eigenlijk altijd vooral heel veel kletsen en lachen. In het begin vroegen ze me vooral een beetje de ‘standaard’ vragen over familie, school, vrienden, maar nu zijn het gewoon echt super leuke gesprekken over allemaal verschillende dingen. Ik help hun met hun Engels, en zij helpen mij mijn Tamil woordenschat uit te breiden. Ik heb wel al wat woorden geleerd hier afgelopen periode, en zij vinden het geweldig als ik die woorden opnoem. Elke dagen vragen ze: "Please one more time Tamil?" Hun klanken zijn wel anders dan de onze, en met sommige woorden heb ik wat moeite, dit geeft vaak ook wel reden tot de slappe lach. Ik heb Niveditha en de andere college girls een paar woorden Nederlands geleerd. De klank "eu" van neus, hebben zij niet. Het was ontzettend grappig om ze dit te horen uitspreken. Zij begrijpen vanaf dat moment nu ook dat het ook wel moeilijk is voor mij om Tamil helemaal goed uit te spreken. Zelfs na deze korte periode merk ik al dat het beter gaat met het spreken van Engels. Omdat ze elke dag met mij Engels moeten spreken, zijn ze er veel meer mee bezig dan normaal. Het is heel leuk, want ze doen echt hun best. Ik een beetje Tamil, zij een beetje meer Engels! Bij de oudsten is het zoals ik al zei gewoon echt heel leuk omdat zij mijn leeftijdsgenootjes zijn. Het is gewoon echt alsof ik in Nederland met een paar vriendinnen ben aan het praten. Het is heel leuk om te zien ook dat het allemaal heel verschillende types zijn, maar samen heel goed kunnen opschieten. Het zijn heel vrolijke, gezellige meisjes, en we hebben dan ook echt elke dag wel de slappe lach. Verder hebben we op bijna alle vlakken Nederland met India vergeleken, zo leren we weer van elkaar! De eerste dagen behandelden ze me echt een beetje als een queen. Ikzelf vond dit echt helemaal niet nodig. Ze wilden dan perse dat ik op een stoel zat en niet op de grond. Wanneer ik zei dat dat niet nodig was en dat ik net als hun op de grond kon zitten, en dat we toch hetzelfde waren, moesten ze eerst altijd een beetje lachen. Ze zagen zichzelf en mij niet als ‘same’. Ik ben heel eigenwijs en heel vaak tegen dit soort dingen ingegaan. Soms kreeg ik wel een beetje verwarde en misschien een klein beetje geirriteerde blikken, vooral van een paar wardens, maar het is dan nu toch eindelijk gelukt dat ze me niet anders behandelen dan de rest.
Ik vind het echt heel leuk om elke dag met zoveel verschillende meisjes in contact te komen, van de kleine kindjes tot aan de College girls, en ik ben blij dat ik hier nog wel even mag blijven!
Rianne's tweede en laatste verslag.
 |
En zo zijn we ineens weer 6 weken verder. De tijd is ook bij dit project ómgevlogen. Maar dit is eigenlijk alleen maar positief! Ik heb me namelijk geen seconde verveeld, gevulde dagen en alleen maar een super leuke tijd gehad.
Aanstaande zaterdag begin ik aan mijn laatste maand in India, en ga ik rondtrekken. Toch wel heel gek om afscheid te nemen van iedereen hier. Dit is afgelopen 6 weken thuis geweest, met heel, heel veel zussen haha!
Afgelopen weken heb ik overdag steeds doorgebracht bij mijn klas, de oudste kleuters. Daar heb ik Engels gegeven in de vorm van rijmpjes en spelletjes, maar ook met ze gespeeld, gekleurd en gesport. Zij zijn ontzettend leuk om mee te werken. Altijd vrolijk, maar ook heel gemotiveerd om te leren! Hun vrolijke "Goodmorning Mam!" of "Good afternoon Mam!" maakt echt al mijn dag goed. Vanwege de examens van de oudere klassen, hebben we de laatste weken alleen les na de lunch. Vanwege de kortere tijd moeten we dus een beetje het les geven en spelen verdelen. Sinds de DUPLO uit Nederland hier is, wordt er eigenlijk bijna dagelijks mee gespeeld! Vanwege de halve dagen lukt het nu niet elke dag, maar wel zeker om de dag door de UKG en LKG(oudste en jongste kleuters). Ze vinden dit zo’n ontzettend leuk speelgoed, echt een heel groot succes! Vorige week heb ik voor de Elementary School uiteindelijk toch ook nog soortgelijke DUPLO weten te vinden, en dit voor ze gekocht. Zij waren er ook echt heel blij mee. Ik heb ook voor de Nursery School nog houten puzzels met vormpjes gekocht over het alfabet, fruit, delen van het gezicht, en de seizoenen. Vooral voor de kleinsten is ook heel goed om de vorm te leren en te kijken waar welk stukje moet. Ook is het gelukt om wat Engelse rijmpjes en liedjes op de pc boven te zetten, zodat ze het ook met behulp van de pc kunnen doen. De juf is zelf gelukkig ook enthousiast, dus ik hoop echt dat ze hier mee door blijft gaan als ik weg ben, want ze hebben hier nog wel eens de neiging om alles mooi in de kast te laten staan, terwijl dit ook heel erg nuttig is voor de kinderen. Samen met het laatste uurtje buitenspelen met alle ballen en springtouwen, is de dagplanning toch wel veranderd hier, ze mogen nu echt veel meer buiten alleen maar in het klaslokaal zitten, gelukkig!
 |
Na school heb ik de dagen steeds met de andere meisjes doorgebracht, die hier ook wonen. In verband met de examens hebben de bestuursleden mij eigenlijk al vanaf het begin gevraagd om eigenlijk niet de 10th en 12th standard girls te bezoeken, omdat die de echte examens hebben, en nog veel harder moeten studeren. Wij, onverstandige jongeren, hebben ons hier niet altijd aan gehouden haha. Zo blijkt maar weer dat ook in een land zo anders dan Nederland, we toch hetzelfde zijn, en ook hier de jongeren geen zin hebben om te leren? Als de stroom uitvalt, en dat is nogal vaak, kunnen zij niet leren, vanwege gebrek aan licht. Op die momenten hebben wij dan ook elke dag veel buiten gezeten. Veel gekletst, gelachen, en de vele, heldere sterren geteld. In het begin waren de meisjes heel erg geneigd om met z’n allen op het zelfde moment op me af te komen om met me te praten. Ik was natuurlijk nieuw en ze waren heel erg nieuwsgierig. Nu is dat anders. Natuurlijk zijn het nog steeds ont-zet-tend veel meisjes, maar we zijn allemaal gewend aan elkaar geraakt. Dit is echt heel erg leuk. Het zijn allemaal mijn kleine en grote zussen geworden, en maak met iedereen een praatje als ik ze tegenkom. Als ik buiten kom en bijvoorbeeld naar mijn klas loop, hoor ik van alle kanten "Goodmorning sister!" Ik ben heel blij dat ze me nu sister noemen, en niet meer geneigd zijn om me mevrouw te noemen of iets dergelijks. De sfeer is echt heel goed hier, en we hebben het allemaal heel erg naar onze zin!
Met de oudere meisjes, zoals Nivedhitha die studeert, is het natuurlijk mogelijk te praten over andere dingen dan met de kleintjes, vanwege de leeftijd. Maar ook bij hun is het echt lachen, gieren, brullen. Bijna elke avond ga ik om 9 uur naar de kamer van de 6th -8th standard girls die door NL gesponsord worden. Dit zijn zo’n leuke meisjes, die altijd heel geinteresseerd zijn en vanalles vragen, maar vooral zoveel lachen. Ze hebben altijd lol, en dit is echt heel leuk om te zien. Siva Sankari, het sponsormeisje van Rhea en Patrick zit onder andere in deze groep. Ik heb haar werkelijk nog nooit niet zien lachen! Elke keer dat ik daar ben is het echt gezellig. Ze vinden het heel leuk om dansjes voor me op te voeren, tekeningen te laten zien, of gewoon om te kletsen en te lachen. Omdat ik zaterdag wegga, hebben ze me gister allemaal brieven en tekeningen gegeven, heel lief! Het zijn ook niet zomaar tekeningen en brieven, je ziet echt dat ze er heel veel moeite voor hebben gedaan. Een meisje, Brindha, heeft een brief geschreven van 2 kantjes. Ik sta er echt elke keer weer versteld van hoe goed haar Engels is. Zij is het meisje dat ook 2 weken geleden met haar sponsorklas van het Sint-Maartenscollege heeft geskypt, en samen met haar beste vriendinnetje Nithya met 2 klassen van mijn vader op het Bonnefantencollege! Dit was voor beide kanten zo’n ervaring, ze vonden het echt super!
 |